نقش ورزش شنای هوازی بر درد از طریق گیرنده های هیستامینرژیک با مدل فرمالین در موش سوری

چکیده زمینه و هدف: ورزش هوازی یا کاردیو به فعالیت بدنی اطلاق می شود که باعث مصرف اکسیژن بیشتر نسبت به زمان استراحت شده و استقامت قلبی- تنفسی را افزایش دهد. تأثیرات ضددردی از طریق گیرنده های متفاوت اعمال می شود که از جمله آنها گیرنده های اوپیوئیدی، هیستامینرژیک و کولینرژیک می باشند. در این بررسی، نقش ورزش هوازی بر درد از طریق گیرنده های هیستامینرژیک با مدل فرمالین در موش سوری مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از تست فرمالین در سه گروه کنترل، آزمون یک و دو اثر ضد دردی بررسی شد و با رانیتیدین که یک مهار کننده گیرنده هیستامینی است پاسخ ضد دردی ورزش هوازی و نقش این گیرنده ها مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور با استفاده ازمیانگین شدت درد و آنالیز واریانس دو طرفه و اندازه گیری تکرار شونده در هر 5 دقیقه از تست فرمالین که یک تست استاندارد ایجاد کننده درد می باشد استفاده گردید. یافته ها: تزریق زیر جلدی فرمالین به کف پای حیوانات منجر به کاهش معنی دار شدت درد در گروهی که ورزش نموده اند، گردید در حالی که میانگین شدت درد در گروهی که ابتدا رانیتیدین (مهار کننده گیرنده های هیستامین) دریافت نموده اند افزایش یافته که نسبت به گروه کنترل معنی دار نمی باشد. نتیجه گیری: اثرات ضد دردی ایجاد شده بوسیله ورزش ممکن است ناشی از نقش گیرنده های هیستامینی در بروز آن باشد. واژه های کلیدی: ورزش هوازی، درد، گیرنده های هیستامینی، فرمالین، ضد دردی